Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μία μέρα

Ένα άρθρο για την νέα Πρωταθλήτρια Ευρώπής

Το μέλος του community μας

Vassilis Stavropoulos

σε ένα κείμενό του για τη νέα Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρμπαχτσε, μας εξηγεί το πως έφτασε στην Κορυφή η ομάδα του Σαρούνας Γιασκεβίτσιους!

Αναγέννηση

Ήταν 13 Μαρτίου του 2022 όταν στο jumbotron του ΣΕΦ, λίγη ώρα πριν την έναρξη του τελευταίου αγώνα της regular season της Euroleague μεταξύ του Ολυμπιακού και της Μπασκόνια, προβαλλόταν το Ερυθρός Αστέρας – Φενέρμπαχτσε. Ο αγώνας αυτός έμμεσα ενδιέφερε τους φίλους των ερυθρολεύκων, καθώς όντας 1^οι στην κατάταξη, περίμεναν ποιον θα βρουν ως αντίπαλο στα playoffs από τη θέση 8. Η Φενέρ μπορεί να έχασε στην παράταση, η νίκη όμως του «αδιάφορου» βαθμολογικά Ολυμπιακού επι της Μπασκόνια της έδωσε το εισιτήριο για την επόμενη φάση. Ένα εισιτήριο που έμελλε να αποτελέσει την αρχή για να χτιστεί το οικοδόμημα βήμα προς βήμα.

Πρώτος αγώνας της σειράς Ολυμπιακός – Φενέρ, άνετη σχετικά επικράτηση των κόκκινων. Σε συνδυασμό με τη θέση που είχε πλασαριστεί στην κανονική περίοδο και αυτό το αποτέλεσμα κανείς δε την είχε πάρει στα σοβαρά. Όσο όμως εξελισσόταν η σειρά, αποδείχτηκε πως αυτή η ομάδα τελικά ήταν πολύ πιο σκληρή απ’ όσο νόμιζε η πλειοψηφία του κόσμου. Εκεί είναι που κάνει και την εμφάνιση του, ή μάλλον πιο σωστά μας ξανασυστήνεται, ο Nigel Hays-Davis. Ο έκπτωτος άγγελος από τη Μπαρτσελόνα του Γιασισκεβίτσιους, όπου έφυγε ως

αποτυχημένος μετά τον αποκλεισμό-σοκ από την Ρεάλ στον ημιτελικό του ’21. Long story short που λένε και στο χωριό μου, ο Ολυμπιακός καταφέρνει με μεγάλη δυσκολία να κάμψει το εμπόδιο της Φενέρ, με τη δεύτερη όμως να έχει κάνει ένα σημαντικό πρώτο βήμα, καθώς την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει 12^η μη παρουσιάζοντας τίποτα το ενδιαφέρον. Παράλληλα βρήκε στο πρόσωπο του Hays τον απόλυτο glue guy star, έναν παίχτη που κάνει τα πάντα και στις δύο πλευρές του παρκέ σε παραπάνω από ικανοποιητικό βαθμό και συμφέρει.

Εξέλιξη

Κάνουμε ένα χρονικό άλμα ενός χρόνου και μεταφερόμαστε στα playoffs της σεζόν 2023-24 όπου η Φενέρμπαχτσε παίρνει επιτέλους το χρυσό εισιτήριο για το final 4 μετά από μία πολύ ζόρικη σειρά με τη Μονακό. Πλέον θα βρει μπροστά της τον Παναθηναϊκό, έχοντας κάποιες μικρές αλλαγές στη σύνθεση της σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, προεξέχοντος του προπονητή της, καθώς στη θέση του Δημήτρη Ιτούδη εχεί καθίσει ο Σαρούνας Γιασισκεβίτσιους, εκδιωγμένος από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, καθώς με ένα τεράστιο μπάτζετ δεν μπόρεσε να κατακτήσει το πολυπόθητο τρόπαιο τα τρία προηγούμενα χρόνια. Δυστυχώς για τους Τούρκους, αποκλείονται από τον μετέπειτα πρωταθλητή Παναθηναϊκό σχετικά εύκολα. Τίποτα δε λειτούργησε για την ομάδα του Λιθουανού εκείνο το βράδυ με τα φαντάσματα των προηγούμενων final four φαινομενικά να τον έχουν καταβάλλει. Αυτό πίστευε τουλάχιστον ο πολύς κόσμος. Άλλο ένα παραπάνω βήμα κερδήθηκε εκείνη τη χρονιά όμως, η παρουσία στους 4, που για ένα απίθανο σουτ του Κώστα Σλούκα είχε χαθεί την προηγούμενη χρονιά.

Αντεπίθεση

Φτάνουμε στο σήμερα και τη σεζόν 2024-25. Ο Σάρας στο τιμόνι, ο κορμός στο μεγαλύτερο μέρος ίδιος συν την πολύ σημαντική προσθήκη του Wade Baldwin στην αρχή της χρονιάς και την κομβικής σημασίας για τη στιγμή που έγινε ένταξη του έμπειρου Eric McCollum.

• 2^η θέση στην κανονική περίοδο

• playoffs-αέρα επι της πρωτάρας Παρί και εξασφαλισμένη θέση σε ακόμα μία τελική φάση.

Θα βρει ξανά μπροστά της τον περσινό της αντίπαλο. Θα καταφέρει να αποκλείσει τον Παναθηναϊκό αυτή τη φορά, χωρίς καμία βοήθεια τύχης. Γιατί; Όπως αναλύω τόση ώρα, τα πάντα χτίστηκαν βήμα προς βήμα. Η Φενέρ πήρε το μάθημα της από τον προηγούμενο ημι-τελικό και εμφανίστηκε διαβασμένη.

Δικαίωση

Η μεγάλη νύχτα έφτασε, ο τελικός εξελισσόταν σε μια μεγάλη κυνομαχία, τακτικές έναντι τακτικών, και προσωπικότητες έναντι προσωπικοτήτων. Η μπίλια δεν έκατσε στην πλευρά της Φενέρ, την άρπαξε και όρισε μόνη της τη μοίρα της. Κόρνα λήξης. Η Φενέρμπαχτσε στην κορυφή της μπασκετικής Ευρώπης. Ο Hays-Davis MVP του final four, ένας από τους καλύτερους παίκτες της σεζόν συνολικά δικαιώνεται, χωρίς να μειώνω τη συνεισφορά και των υπολοίπων με τη μη αναφορά τους. Δεν εμμένω τόσο στους παίχτες γιατί αλλού θέλω να επιστήσω την προσοχή μου. Η ένταση που βγάζει ο Γιασισκεβίτσιους στους πανηγυρισμούς μετά την κατάκτηση, είναι η απόλυτη δικαίωση. Ένας προπονητής που χαρακτηρίστηκε loser, που χλευάστηκε ως επιλογή της Euroleague για τον καλύτερο προπονητή της χρονιάς.

Καθολική δικαίωση λοιπόν, και για τον προπονητή Σάρας, ο οποίος παρότι βρήκε γνώριμους παίχτες που είχε αποτύχει μαζί τους στη Μπαρτσελόνα, άλλαξε τη φιλοσοφία του και πέτυχε, δικαίωση και για τον οργανισμό Φενέρμπαχτσε που όπως κάπως παιχνιδιάρικα ήθελα να εννοήσω με τον τίτλο του άρθρου, λίγο-λίγο, ένα βήμα κάθε σεζόν, με την εμπιστοσύνη στον βασικό κορμό των παιχτών και στην ιδέα μίας σκληρής ομάδας, κατάφερε να φτάσει στην κορυφή. Όταν είσαι επιτέλους πρωταθλητής τα «πρέπει» για την επόμενη μέρα και οι προσδοκίες αυξάνονται και βαραίνουν. Πρωτίστως η διαχείριση της επιτυχίας και δευτερευόντως οι σειρήνες από ομάδες του μαγικού κόσμου του NBA, που φιλοδοξούν να καπαρώσουν τους καλύτερους σου παίκτες, δεν είναι εύκολα προσπελάσιμες ανησυχίες. Το σίγουρο πάντως είναι πως όταν έχεις ένα πλάνο και δεν κλείνεις τα αφτιά στην εξέλιξη του αθλήματος, αλλά προσπαθείς να ενσωματώσεις τα νέα ερεθίσματα με όσο πιο ομαλό τρόπο γίνεται σε αυτό, η επιτυχία είναι πολύ πιθανό να βρίσκεται στα κοντά.

Ευχαριστούμε πολύ τον Βασίλη για το πολύ ωραίο κείμενο!